تاریخچه
مرکز تحقیقات مخابرات ایران به عنوان قدیمی ترین مرکز پژوهشی در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات (ICT)، با 40 سال سابقه و تجربه علمی در امر تحقیق و مشاور مادر وزارت متبوع، اصلی ترین پایگاه تحقیقات در زمینه ارتباطات و فناوری اطلاعات در کشور محسوب می گردد. این مرکز در سال 1349 با امضای تفاهم نامه ای بین دول ایران و ژاپن به منظور توسعه اقتصادی بین دو دولت و با هدف ایجاد یک مرکز تحقیقات ارتباطی در دانشگاه تهران به نام مرکز تحقیقات ارتباطی ایران، تاسیس شد و زیر نظر دانشگاه تهران و وزارت پست و تلگراف و تلفن انجام وظیفه می نمود.
پس از انقلاب شکوهمند اسلامی، در سال 1358 اداره امور مرکز تحقیقات مخابرات ایران به وزارت پست و تلگراف و تلفن واگذار و با بازنگری در ساختار فعالیت های مرکز با هدف خودکفایی، استقلال فنی و تخصصی، امر تحقیق و توسعه به ویژه تحقیقات کاربردی در زمینه فناوری مخابراتی دارای اولویت خاص گردید. با این دیدگاه در سال 1382 مرکز تحقیقات مخابرات ایران به موسسه پژوهشی با سه پژوهشکده ارتقاء یافت و متعاقباً با توجه به توسعه تکنولوژی های نوین و فرآیند خصوصی سازی در کشور و به تبع آن وزارت ICT، مرکز با تغییر اساسنامه در سال 1388، به موسسه تحقیقات ارتباطات و فناوری اطلاعات تغییر نام داد که در این قالب با توجه به توان علمی و فنی موجود، نسبت به تحقق ماموریت های خود در حال انجام وظیفه است.
رسالت و مأموریت های کلان مرکز
در طول برنامه پنج ساله چهارم توسعه کشور، این ماموریت ها بر عهده مرکز قرار داشت:
ایفای نقش مشاور مادر برای وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات و شرکت های تابعه پشتیبانی علمی و فنی صنعت و بازار ارتباطات و فناوری اطلاعات کشور از طریق ایجاد و انتقال دانش فنی روز به کشور
تهیه استانداردهای ملی و تایید نمونه تجهیزات و خدمات در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات
همچنین مرکز با اجرای طرح های تحقیقاتی نو در جهت حمایت از بخش تولید و صنعت کشور اقدامات موثری را در حوزه ارتباطات و فناوری اطلاعات برنامه ریزی کرده و با ارائه نتایج تجربیات خود در قالب دوره های آموزشی، همایش ها و نشست های بین المللی جایگاه خود را به عنوان یک نهاد علمی-تحقیقاتی پیشرو تقویت نموده تا ضمن همسویی با برنامه های توسعه ملی کشور با کاهش فاصله فناوری ارتباطات و اطلاعات کشور با فناوری روز دنیا، جایگاه مناسب و ویژه ای را در کشور تثبیت نماید.
ماموریت های برنامه ای مرکز در برنامه پنج ساله چهارم بدین شکل تعریف شدند:
1-ایجاد فناوری های درون زا در حوزه ICT با توجه به سند چشم انداز 20 ساله
2-استمرار مشاوره و تکمیل نقش مشاور مادر و ایجاد بسترهای تحقیقاتی و مدیریتی در بخش و عرصه ملی
3-افزایش نقش مرکز در برنامه های توسعه ای و اجرایی حوزه وزارت و شرکت های وابسته
4-ساماندهی تحقیقات استانی جهت رفع نیاز بهینه شرکت های تابعه وزارت و استان ها
5-حمایت و تقویت هر چه بیشتر صنایع مرتبط با ICT
6-تقویت ارتباط با دانشگاهها از طریق حمایت از پروژه های کارشناسی ارشد و دکتری و تجهیز آزمایشگاههای تخصصی آنها
7-ایفای نقش موثر در تصمیم سازی در حوزه معاونت های وزارت و سازمان های تابعه
8-توسعه همکاری های مشترک تحقیقاتی با مرکز تحقیقاتی مشابه در سطح منطقه ای و بین المللی
9-تعیین اولویت های بومی سازی تکنولوژی های مرتبط با برنامه چهارم و پنجم توسعه و حمایت از بخش تحقیق و توسعه (R & D) شرکتهای تولیدی در حوزه ICT در بخشهای دولتی و غیردولتی
10-برنامه ریزی عملیاتی در راستای تهای کلی برنامه چهارم و سند چشم انداز به منظور :
الف)تقویت نهضت نرم افزاری و ترویج پژوهش
ب)کسب فناوری اطلاعات و ارتباطات
11-اصلاح و تکمیل برنامه راهبردی (Strategic Plan) تحقیقات در جهت خودکفایی و ایجاد تکنولوژی های ملی قابل رقابت در منطقه
12-تدوین و بومی سازی استانداردهای مرتبط با ICT و ایجاد آزمایشگاههای تست نمونه (Type Approval) در سطح ملی و در حوزه ICT
13-ایجاد نظام ارتقاء دانش تخصصی مدیران و کارشناسان ارشد به منظور بکارگیری فناوری های جدید در راستای اجرای برنامه چهارم توسعه (با برگزاری کارگاه های آموزشی "Workshop" و .)
درباره این سایت